آنها به Fab Four (چهار لوبیا) معروف بودند و آنقدر مشهور بودند که اگر شما فقط می‌گفتید جان، پل، جورج و رینگو، همه مردم می‌دانستند که شما در مورد چه کسی صحبت می‌کنید. به نظر می‌رسید که آنها از اکثر جوانان در اوایل دهه 1960 متفاوت بودند. آنها موهایشان را بیشتر بلند می‌کردند. خبرنگاران آنها را "برس گردگیری" می‌نامیدند که تمام دکمه‌های پیراهن‌‌هایشان را تا بالا می‌بستند. لهجه‌های آنها نیز متفاوت بود، زیرا آنها از انگلستان بودند (لیورپول، انگلیس). قبل از آنها؛ همه بزرگان و ستارگان موسیقی پاپ، آمریکایی بودند.

بیشتر از همه صدای موسیقی آنها متفاوت بود. سبکشان راک اند رول بود، اما مانند آنچه بچه‌ها قبلاً شنیده بودند نبود. وقتی گروه برای اولین بار به ایالات‌متحده آمد، تمام بلیت‌های کنسرت به فروش رسید. مردم بسیار هیجان‌زده شده و بسیاری بی‌هوش حتی شدند. روزنامه‌ها آن را "حمله انگلیسی " نامیدند. آنها حتی از الویس هم بزرگ‌تر شده بودند. سپس، هنگامی که در محبوب‌ترین حالت خود بودند، گروه از هم پاشید. هنوز هم چهل سال بعد، آهنگ‌های آنها هنوز در بالای جدول فروش برترین‌ها قرار دارد.

این گروه چه معجونی بود؟ بیتل‌ها، بزرگترین گروه راک تاکنون؛ و این داستان آنها است.